GUTUN INFORMALA

Nire gurasoei gutuna:





Iruñean, 2009ko irailaren 12an



Guraso maiteak,

zer moduz doa dena Iruñetik? familia guztia ondo al dago?
Bartzelonatik dena ondo doa, bai etxean bai ikasketetan. Etxean ondo moldatzen naiz, ez da oso handia baina bi pertsona bizi ahal izateko nahikoa da. Nirekin bizi den neska Maitane izena du eta oso harreman ona daukagu gure artean. Berak psikologia ikasten du, beraz, ez doa nire klasera. Ni bezala fisioterapia egiten duen jende aunitz ezagutzen dut. Momentuz ez da karrera zaila, baina kontzentrazioa eta lan asko egitea eskatzen duen karrera da.



Bestalde, eskutitz hau idazten dizuet hartu dudan erabakiaren berri emateko. Lagun batzuekin hitz egin dut, honi buruz ere informazioa bilatu dut eta nik uste dut organo-emaile izatea oso onuragarria izango litzatekeela beste batzuen bizitzak salbatu ahal izateko. Gainera, organo-emaile elkartean egon naiz seguru egoteko eta bertan informazio ugaria eman didate lasai egoteko eta ikusarazteko aukera paregabea dela eta guztiok animatu behar garela. Gauza da, nire pisu-kideak giltzurrin arazo latza duela eta horregatik erabaki hori hartu dut, organo-emaile egin naiz. Esan dizuedan bezala, organo-emaileek pertsona askoren bizitza salba dezakete eta hori gerta daitekeela pentsatuz gero, pertsona hobeagoak eta bihotzonekoak izan gaitezke ere. Hain zuzen ere, denok hartu beharko genukeen konpromisoa da, aurreiritziak baztertuz, pertsona gehiago konprometituko bagina bizitza gehiago salbatuko genituzke eta jendeak asko eskertuko luke.



Espero dut, zuek eta familiako kideek nire erabakia errespetatuko duzuela eta ez didazuela inolako trabarik jarriko. Ulertu behar nauzue eta laguntza eman, bizitzan hartu dudan erabaki garrantzitsuenetariko bat da eta ilusio handia jarri dut honengan. Jendearen bizitza salbatzea, gure esku dago. Espero dut nik bezala zuek agian ere organo-emaile izatearena pentsatuko duzuela, hobeto sentituko gara geure buruarekin.



Besterik gabe, zuen erantzuna itxaroten egongo naiz. Goraintziak denoi.


Besarkada handi bat eta muxu asko, agur!



Saioa